χωρίο 20 / Photo Booth
Αυτές ήταν οι λέξεις που έδιωξαν τις αναμνήσεις μου,οι οποίες βίαια εισέβαλαν στην μέρα μου,
καθώς ανοίγοντας το πορτοφόλι μου για να πληρώσω,
αντίκρυσα την φωτογραφία μας.
Ήταν απόγευμα,
είχαμε πάει να δούμε ταινία και μετά
-σαν μικρό παιδί-
σου ζήτησα να πάμε να βγάλουμε μια φωτογραφία στο
photo booth
του εμπορικού.
Μου έλεγες ότι σε πονούσε απίστευτα το κεφάλι σου. Με τα πολλά σε έπεισα.
«Τελικά εδώ ήταν αυτή»
σκέφτηκα.
Πλήρωσα τον καφέ μου κι έφυγα. Καθώς περπατούσα στο δρόμο συνέχισα να σκέφτομαι εκείνη τη μέρα. Ήταν άλλη μια μέρα που ενώ ξεκινούσε με
«καλημέρα»
κατέληγε με
«συγγνώμη»
και κλάματα.
Και τότε ένιωσα κάτι να βράζει μέσα μου. Έψαξα στην τσάντα μου για το πορτοφόλι μου. Το άνοιξα. Βρήκα την φωτογραφία. Και πήγα να την πετάξω, αλλά κάτι μέσα μου ράγισε.
Την κοίταξα καλύτερα.
Είδα το χαμόγελο σου.
Έχω μέρες να το δω.
«Καλύτερα όχι σήμερα»
και την έβαλα πάλι πίσω στο πορτοφόλι μου.
«Ίσως μια άλλη μέρα»
©Αιμιλία Κάλτση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου