Έπεα ιμερόεντα

Σχεδόν έχει περάσει ένας χρόνος. Παράξενο, αλήθεια. Πόσο γρήγορα μεσολάβησαν μήνες ολόκληροι από την τελευταία συνάντησή μας. Για σένα θα 'μαι ήδη μια παλιά ιστορία. Μια γυναίκα που γνώρισες κάπου κάποτε στην Βαλτική. Ξέρω, πως έχεις ήδη προχωρήσει στη ζωή σου. Σε φαντάζομαι να γυρνάς στο σπίτι ύστερα από τη δουλειά. Κρεμάς το μπουφάν σου και ρεμβάζεις ευτυχισμένος έξω από το παράθυρο. Τα χέρια της σε τυλίγουν, τα ξανθά μαλλιά της ρέουν πάνω στους ώμους σου καθώς σε φιλά στα χείλη, εσύ χαμογελάς στα γαλανά της μάτια. Κι ύστερα, στην πολύχρωμη πλατεία της πόλης σου μπροστά απ' την μεσαιωνική εκκλησία εκείνη φορά ένα λευκό φόρεμα κι εσύ την περιμένεις στα σκαλιά ντυμένος με το μαύρο σου κουστούμι που σε κάνει να μοιάζεις με Έλληνα θεό, με βλέμμα γεμάτο προσμονή και σταθερά χέρια. Κι ύστερα, δυο παιδιά παίζουν χαρούμενα στο σαλόνι ενώ εκείνη μαγειρεύει κι εσύ με τα χαρτιά απλωμένα στο τραπέζι, γράφεις ποιήματα. Τις τελευταίες μέρες σε